Maroon 5 met als special guest Robin Thicke, wat een concert zeg! We hebben genoten gisteravond weer in de Ziggo Dome… Eigenlijk hadden we deze kaartjes gekocht met het idee dat we van de zomer dit concert zouden gaan zien. Echter bleek ik niet goed te hebben opgelet, het concert was verplaatst mede daarom ook waren er nog enkele goede kaarten beschikbaar (van mensen die niet konden op de nieuwe datum). Nou ja, dan maar een half jaartje geduld hebben hè. Als goedmaker was Robin Thicke aan de lijst toegevoegd om de zaal op te warmen. Niet veel later scoorde hij de monsterlijke nummer 1 hit ‘Blurred Lines’ en waren we al enthousiast toen wij in eerste instantie van zijn deelname hoorde, na dit nummer konden we helemaal niet meer wachten tot het zover zou zijn!
Midden in een werkweek zo een concert is wel even anders, hoop geregel om na mijn moeders werk bij tijd richting Amsterdam te kunnen vertrekken. Maar uiteindelijk kwamen we met een goed gevulde maag ruim op tijd aan bij de Ziggo Dome. We hadden mooie plaatsen recht voor het podium dit keer, al blijft het zicht vanaf de tribunes in de Dome niet echt super te noemen. Precies op tijd begon het eerste voorprogramma, PJ Morton. De toetsenist van Maroon 5 trad, samen met een band waaronder ook nog een gitarist van Maroon 5, op en probeerde de zaal op te warmen voor wat komen zou. Het optreden was oké. De muziek was wel lekker swingend, PJ deed ook zeker wel zijn best. Maar een van de keyboards stond gewoon echt slecht afgesteld leek het wel. Soms klonken bepaalde noten echt vals wat natuurlijk het hele optreden hier en daar een beetje in het water liet vallen. Maar het was een aardige show, aan PJ zelf weinig aan te merken al had zijn opening misschien wat beter gekund (hij startte met ‘everybody clap your hands’ nog voordat die zich had voorgesteld, wellicht wat veel gevraagd als relatief onbekend voorprogramma). Maar de sfeer zat er in ieder geval goed in!

Daarna was er een korte pauze van ongeveer 15 minuten, tot Robin Thicke het podium betrad. Grappig om te zien was dat vlak voor de start van zijn set de Dome opeens volstroomde en haast iedereen op z’n plek ging zitten. De show van Robin was te gek, wat een stem heeft die man zeg! Hij was lekker enthousiast en genoot duidelijk van het optreden en de feedback die hij kreeg van het publiek. Wel had ik toch wat kritische puntjes aan te merken op het optreden… Zo miste ik echt zijn hit waarmee hij in 2003 doorbrak, ‘When I Get You Alone’ (nummer 5 in Nederland toen der tijd)! Daarnaast kwam die soms ook toch nog ietwat te gelikt over… Wat dat nu precies is bij ‘m weet ik niet, want volgens mij is het echt wel een aardige vent. Zijn nummer over racisme en discriminatie sprak me ook erg aan, hij is dus zeker niet alleen maar gemaakt of zo. Maar toch lijkt het alsof die erg een masker op heeft en nooit echt zichzelf is, en dat vond ik toch wel jammer soms tijdens zijn optreden. Ik had ook het idee dat hij mede hierdoor soms niet het hele publiek mee kreeg. Maar de zang, het pianospel en de overall performance van niet alleen Robin maar zijn hele band was geweldig. Echt genieten en de afsluiter ‘Blurred Lines’ was een top opwarmer voor wat komen zou.

Nadien volgde er een wat langere pauze, maar toch begon Maroon 5 nog 10 minuten voor de geplande aanvangstijd. Al vanaf de eerste minuut zat de sfeer er goed in en dit gevoel hebben ze eigenlijk de hele avond goed vast weten te houden. Gezien de hoge noten in de nummers had ik verwacht dat Adam het hier en daar wel wat moeilijk zou krijgen, maar niets was minder waar. Met heel veel gemak zong die alle nummers en rende die ook nog van hot naar her op het podium. Tussendoor speelde hij af en toe ook nog mee met de band die overigens ook geweldig was. De solo’s hier en daar waren erg indrukwekkend.

Er werden vooral veel singles gespeeld, maar hier en daar ook een albumtrack. Leuke toevoeging aan het geheel vond ik de mash-ups van nummers… Zowel Maroon 5 nummers als covers. Ook de arrangementen waren wat veranderd bij sommige songs wat een erg originele, maar mooie nieuwe versie gaf. Ik ga meestal naar concerten die een hele show betreffen, dus alleen een band en wat lichteffecten op het podium was weer eens wat anders voor mij maar echt het was waanzinnig. Ik heb me geen moment verveeld.

Pas bij de toegift kwam Adam echt goed los. Hij begon het gesprek aan te gaan met het publiek, reageerde onder andere op een spandoek maar ook op iemand die onwel werd in de zaal. Bijna wou die het hele concert platleggen maar gelukkig was dit niet nodig. Toch was het wel mooi om te zien dat een artiest op het podium niet alleen met zichzelf en zijn eigen show bezig was maar ook echt keek naar wat er in de zaal gebeurde. Het meest speciale moment voor mij was toen wij als publiek een nummer mee mochten doen. Team A (rechts van ons) kreeg een tekst om te zingen en Team B (wij dus en alles links van ons) kregen een andere partij (overigens een stuk moelijker en echt veel meer dan het andere team kreeg hoor) om te zingen. Daarna moesten we door elkaar het eindresultaat ten gehore brengen. Het klonk nog echt goed ook, zo een leuk effect om de hele zaal zo mee te horen doen aan een nummer even zonder muziek!

Het optreden van gisteravond betrof het laatste optreden van deze wereldtour, een speciaal moment voor de band dus ook wel een beetje. Met ‘Daylight’ sloten ze de avond gepast af om daarna nog een gezamenlijk applaus van het publiek in ontvangst te nemen.

Van mij had het concert nog wel wat langer mogen duren, en nummers zoals ‘Hands All Over’ miste ik ook wel een beetje tijdens de hele set. Maar wat een show zeg, echt waanzinnig het was echt genieten zoals ik al eerder zei! Maar jeetje zeg wat een ‘kater’ nadien. Ik drink niet dus kan me alleen maar voorstellen hoe zoiets moet zijn, maar ik denk wel dat dit er wat bij in de buurt kwam, hahaha! Suizende oren (en ik ben al bij veel concerten geweest dus echt wel wat gewend, maar dit…), knallende koppijn en een draaiende wereld bij het verlaten van de zaal. Zo zeg dit was echt met recht een rockconcert te noemen! En wat voor een! Het heeft die nacht dus ook wel even geduurd voordat ik echt goed kon slapen, had nog lang last van de naweeën van de avond en zal sowieso ook nog wel even wat dagen nodig hebben om bij te komen van de hele belevenis. Maar het was het me meer dan waard, Maroon 5 is echt geweldig live en Adam ben ik alleen maar meer gaan waarderen na gisteravond!
We waren net op tijd thuis voor nog een ander hoogtepuntje… En wel Elphaba’s 2e verjaardag! In de nacht van 20 op 21 januari is zij namelijk in 2012 geboren. Een klein feestje vond dus ook plaats na onze thuiskomst met lekkers voor alle meiden. Onze Elphie is nu eindelijk een volwassen dame en daarmee hopen we weer een nieuwe fase van haar leven in te gaan. We zijn nog altijd dolblij met deze geweldige meid en kunnen ons geen leven zonder haar meer indenken. Op naar nog heel wat mooie jaren dus!

Kijk voor nog veel meer leuke filmpjes van het concert op mijn Youtube kanaal of op deze afspeellijst!